Schrijfster, blogster, groentelover, mama van drie… Kim Leysen, aka Madame ZsaZsa, leerde haar volk naaien en tuinieren. Ze neemt geen (spinazie)blad voor de mond. And we like it!
Wat was er eerst? De passie voor de moestuin of de passie om te koken?
“De passie om te koken. Die is er altijd al geweest. Mijn eerste moestuin ontstond pas bij de geboorte van mijn oudste kind. Mijn grootouders hadden een moestuin en als kind leerde ik zo alle groenten kennen. Dat wou ik absoluut ook meegeven aan mijn eigen kinderen. Zij kunnen nu perfect wortelpeterselie van pastinaak onderscheiden, (lacht).”
Een moestuin, dat maakt dagelijks gezond koken voor je kroost vast makkelijker. Of vergis ik me?
“Uiteraard maar hey, wanneer ik geen zin heb om in ‘den hof’ te gaan plukken, koop ik soms ook mijn ingrediënten in de supermarkt. Ik ben niet heiliger dan de paus.”
“Ik steek genoeg maar niet te veel energie in mijn kinderen”
Ik las inderdaad ergens dat je jezelf ‘een luie moeder’ vindt?
“Klopt. Ik steek genoeg maar niet te veel energie in mijn kinderen. Dat klinkt misschien wat hard maar het is eigenlijk iets positiefs. Zo gaan we in de zomer haast nooit ergens naartoe en zijn bezoekjes aan de speeltuin een no-go. Ik haat het om de schommel te moeten duwen. Ik laat ze sowieso liever hier in tuin of in het bos ravotten dan dat ik ze elk weekend meesleur naar een of andere activiteit. Geloof me, daar hebben ze zelf ook veel meer aan.”
“Het is dankzij mijn kinderen dat ik het me kan permitteren eens een iets ‘luiere moeder’ te zijn, (lacht)’. Vroeger was een van mijn zonen steevast te laat in de ochtendrush. Was hij zijn schoenen niet kwijt dan was het wel iets anders. Nu is hij net diegene die ’s morgens voor iedereen de snacks klaarlegt en de rest achter zijn veren zit. Iedereen neemt wat meer verantwoordelijkheid op. Als mama is het heel fijn om te zien dat je kinderen zelfstandiger worden.”
“Ik leef met wat ik heb”
Hoe probeer jij duurzaam door het leven te gaan?
“Onbewust kies ik nu steeds voor het meest duurzame alternatief. Naast mijn moestuin beslisten we om thuis geen vlees te eten. Daarnaast maken we nooit vliegtuigreizen en voor mezelf koop ik geen nieuwe kleren. Ik ben er dan ook zeker van dat het materiële niet gelukkiger maakt. Shoppen in Wijnegem Shoppingcenter? Een ware nachtmerrie als je het mij vraagt! Ik heb de keuze: ofwel ga ik ergens werken en verdien ik meer ofwel werk ik van thuis uit aan mijn eigen projecten en leef ik met wat ik heb. Dat laatste geeft me gemoedsrust.”
Denk je dat mensen meer en meer beseffen dat het dringend tijd is voor verandering of is er nog werk aan de winkel?
“Veel mensen doen tijdelijk de dingen anders omdat het op dat moment hip is. Daar kan je eigenlijk alleen maar blij om zijn want het zet mensen aan het nadenken. Denk maar aan minimaliseren, zelf kleding naaien, een moestuin aanleggen … Maar grote zaken zoals niet meer op vliegvakantie gaan of vegetariër worden is nog lang niet aan iedereen besteed. Ik vind het vaak hypocriet: wanneer er een schandaal in de vleesindustrie aan het licht komt, is iedereen ontsteld. ‘Wat doen ze ons toch allemaal eten’, klinkt het dan. Maar die keuze ligt bij jezelf. Het is omdat jij ervoor kiest om vlees te eten, dat die dieren gekweekt en geslacht worden. Als er geen vraag is, is er ook minder aanbod.”
Komt er überhaupt vlees in huis bij jullie?
“Enkele maanden geleden verwelkomden we enkele varkens in onze tuin met de bedoeling om hen ooit op te eten. Daar hebben velen het moeilijk mee maar vind ik net een pak minder hypocriet. Ik weet vanwaar mijn vlees komt. Ik weet hoe er een einde aan gemaakt wordt en hoe het op mijn bord zal belanden.”
En wat met veganisme, het volledig bannen van dierlijke producten in je levensstijl?
“Veganisme is het ultieme punt om na te streven. Als de keuze voor mijn neus ligt, kies ik voor de veganistische optie. Want denk vooral niet dat een melkkoe een gelukkig leven leidt. Maar veganisme is alles of niets. Zwart of wit. Het is iets fanatieks en dat stoot mensen af. Zo ken ik iemand die kippen had en de eieren terug aan die kippen gaf, (lacht). Geef dan liever de eitjes aan vrienden zodat zij er tenminste geen kopen in de supermarkt.”
“Rebellie is soms lollig”
Je durft best tegen het gangbare ingaan. Zou je jezelf een rebel noemen?
“Liever inspireren en motiveren dan rebelleren. Ik deel liever 10 lekkere vegetarische gerechten op mijn sociale media om mensen aan te sporen eens vegi te koken dan dat ik hen choqueer met 1 foto van een slachting. Al is rebellie soms ook wel wat lollig, (lacht). Ik ben niet bang voor wat anderen van me denken.”
Anderen hebben soms wel goede inbreng. Wat is het beste advies dat je zelf ooit kreeg?
“Ik denk spontaan aan de quote ‘de eis tot consequentie is de doodsteek van elk goed initiatief’. Als iedereen al een beetje zijn best doet, staan we al heel ver. Perfectie is niet nodig. Wat me ook vaak knopen heeft doen doorhakken is het besef dat als je ongelukkig wordt van een situatie, je ofwel kan kiezen om met die situatie te stoppen of om je er bij neer te leggen.”
Eentje om af te ronden: wat maakt jou een gelukkig mens?
“Ik denk dat je je geluk zelf in de hand hebt. Ik doe mijn werk super graag en kom rond met wat ik verdien, omdat ik me daarbij neerleg. Daardoor realiseer ik me elke dag dat ik gelukkig ben. Ik ben iemand die niet op maandagochtend al zuchtend naar het werk vertrek om dan reikhalzend uit te kijken naar vrijdagavond én om dan in het weekend op 10 plaatsen tegelijk te moeten zijn. En ook nog eens in de winkel moeten geraken voor boodschappen. En naar de bomma. En… Als het meer energie vraagt dan het teruggeeft, kap er dan mee. Rondkomen is belangrijk maar het is net een luxe om content te zijn met wat je hebt. Ga dus maar minder werken. Je moet dit niet. Je kan ook met minder. Het is maar waar je voor kiest.”