Dat je niet altijd op wolkjes kan lopen, is een feit. Maar dat je voor dat heerlijk intense geluksgevoel niet de loterij moet winnen, is even waar. Geluk zit in kleine dingen, vaak verscholen in hoekjes. Zie (en voel) jij ze? 

Nature is nurture for happiness

Anna (42 jaar): “De zaadjes van mijn bloemetjes en plantjes zien ontkiemen en uitgroeien tot prachtige exemplaren van heerlijk zelfgekweekte vruchten of groenten, die ik met een stralende glimlach verwerk tot heel veel lekkers; de geur van de eerste regen na die lange hete zomer; wakker worden met de zon op mijn gezicht …”

Evy (39 jaar): “Als ik ‘s avonds na een lange werkdag thuiskom, staat onze hond klaar voor een fikse wandeling. We hebben ervoor gekozen om in een zeer landelijk gebied te wonen dus binnen de kortste keren wandel ik met onze hond Ricca aan mijn zijde, ‘niemandsland’ in. In de verste verte geen huis of auto. Enkel het kraken van de bladeren onder mijn voeten. Bij valavond zie ik af en toe een hert het veld oversteken, of een fazant die geschrokken wegglipt. Als ik daar zo wandel geniet ik nog het meest van het kleurenspel van de lucht aan de horizon. Op sommige van die avonden is dat beeld net een schilderijtje. Vroeger was ik altijd geneigd om dit met mijn gsm snel vast te leggen op een foto. Om er dan meestal nooit meer naar te kijken … Maar nu geniet ik er onmiddellijk van, zonder foto.”

Ilse (42 jaar): “ Die 2 vogeltjes spotten op mijn tuinhek waarvan ik me afvraag of ze bij elkaar horen … ; mijn hond en ik op de Mechelse heide in de najaarszon.”

Kristel (45 jaar) : “ Mijn dochter en ik en die strandwandeling maken. Zon en zee waren de perfecte ingrediënten voor een heerlijk weekendje met ons twee.”

‘Hyggelig’

‘Hyggelig’ is wat de Denen doen. ‘Hygge’ betekent zoiets als gezelligheid, ontspannen samenkomen met fijne mensen… gewoon geluk vinden in kleine dingen.

Katrien (35 jaar): “Op vrijdagavond, na een drukke week, samen met man en kids op de zetel, onder een dekentje, vingers van de tablet en smartphone af en dan naar The Voice Kids kijken. Inclusief chips en de bijhorende meningen (en soms discussies) of een kandidaatje nu terecht niet of net wel een ronde verder mag … Heerlijk!”

Yolanda (45 jaar): “Als mijn dochters van 11 en 13 zo nog eens bij me in bed kruipen. Zíj slapen, ik uiteraard niet. Hoe kan het ook als er nog maar 10 cm van het bed voor je overblijft? Maar als ik dan naar hen kijk, terwijl ze daar zo heerlijk liggen te slapen, dan voel ik me intens gelukkig.”

Petra (46 jaar): “Samen met mijn man een romantische film kijken. Hij vindt het overroepen, al die romantiek. Maar hij kijkt mee. Helemaal voor mij.”

Nu. Het moment.

Druk, druk, druk. We hebben het zo druk met van hot naar her rennen en to-dolijsten afvinken dat we veel momenten om dankbaar over te zijn, amper opmerken. We blijven rondspoken in het verleden, blijven hangen bij dingen die mis gingen. We dromen tegelijkertijd over een ideale toekomst of maken ons onnodig zorgen over dingen die nog niet gebeurd zijn.

Els (48 jaar): “Als ik ‘s morgens in de trein zit, op weg naar mijn werk, als we door de natuur treinen en er hangt zo’n ochtendmist over de velden … en ik dat ineens opmerk. Prachtig vind ik dat. Of die zonsopgang in 1000 kleuren roze … ”

Griet (41 jaar): “Vorige week hadden mijn 2 zoontjes ruzie. Ze gingen uit elkaar met de woorden ‘ik vind je niet leuk, we spelen niet met elkaar’. Nog geen 10 minuten later staat een van hen recht, roept beneden aan de trap: ‘hé, kom je mee op de trampoline spelen?’ Van boven klinkt vrolijk: jaaaaaa tuuurrrlijk! Ik kom!’ Zalig grappig. Mijn geluk.”

Oefening. Door heel even te denken ‘het is nu al goed’ worden gewone momenten bijzonder. Terwijl je aan het werk bent, in de trein achter je laptop. Terwijl je een hagelkorrel op je hand laat smelten. Aan de telefoon met je moeder. Tijdens het tandenpoetsen … Op willekeurige momenten van je dag :  ‘het is nu al goed’. Het heeft een wonderlijk effect.

Durf en.. doe!

Tuur (10 jaar): “Ik maakte mezelf gelukkig vandaag: ik was zo trots op mezelf dat ik die opdracht van school helemaal alleen tot een goed einde heb gebracht! Zelfs mijn mama en papa werden happy van mijn geluk.”

Mirjam (38 jaar): “Afgelopen weekend moest ik voor de musical waarvoor we repeteren, een scène spelen waarin ik al mijn remmen moest lossen en mezelf helemaal moest laten gaan. Een hoge drempel voor me, maar ik heb het gedaan. Ik heb mezelf helemaal gegeven en na afloop werd ik door de rest van de groep beloond met een overweldigend applaus en veel schouderklopjes. Het overwinnen van mijn persoonlijke drempel én de waardering van mijn geluk door de anderen, maakte me dubbel zo gelukkig.”

Lotte (39 jaar): “Weten en horen dat ik niet kan dansen, en dus bij voorbaat kansloos. Maar me met alles wat ik had in ons gemeentelijk massaspektakel gesmeten. Met een choreografe die zag wat ik niet zie en me behandelde als een échte danseres.”

Dit is waar je écht gelukkig van wordt

Volgens een 75 jaar lopend Harvard-onderzoek worden we het gelukkigst van goede relaties. Betekenisvolle relaties maken ons leven langer, gelukkiger en gezonder. Het gaat dus niet om de kwantiteit van je relaties, wel om de kwaliteit ervan. Koester ze.

Anna, Ilse, Els, Nele en Ellen (eeuwig jong) in koor: “Elke keer opnieuw als we afspreken, samen genieten van een lekker glaasje mét hapje, elkaar bijpraten over wat er in ons leven gebeurt, straffeloos roddelen, de hele avond de slappe lach hebben over het meest onnozele, als we samen huilen, samen feesten en dan … het besef komt hoe uitzonderlijk het is dat het na 30 jaar nog altijd zo juist voelt!”

Michèle (36 jaar): “Ons kleine meisje werd 1 jaar. Haar eerste grote feest. Mijn man en ik zijn beiden enig kind, dus het zag ernaar uit dat we enkel een beperkt feestje met volwassenen zouden houden. Niet zoals ik het ooit in mijn dromen voorzien had. Ik keek er, eerlijk toegegeven, zelfs een beetje tegenop. Maar hoe dichter haar verjaardag naderde, hoe meer vrienden ernaar vroegen en lieten verstaan dat ze graag een cadeautje voor ons meisje wilden kopen. Dus besloot ik om een tweede feestje te geven voor onze vrienden en hun kinderen. Onze kleine grote meid was heel erg overdonderd, maar tegelijkertijd zag ik hoe ze ervan genoot, ook al is ze nog zo klein. Toen iedereen spontaan ‘lang zal ze leven’ inzette, werden haar oogjes ineens heel groot, stak ze haar handjes in de lucht en zwaaide ze heel enthousiast mee. Het hele liedje lang. Een traditie is geboren.”

Els (47 jaar): “Zoals elke week, vertrokken mijn vriendin en ik afgelopen zondag op onze wekelijkse wandeling. We zijn 3 straten ver en ze haalt een tasje boven, haalt er 2 glaasjes, een flesje rosé en een klein doosje met sushi uit. ‘We moesten toch nog klinken op je verjaardag?’, reageert ze op mijn verbaasde blik. Koud heb ik het niet meer gehad tijdens de rest van de wandeling … .”

And … smile!

Heb je ooit gezien wat er met je gebeurt als je glimlacht of beter gezegd, als je jezelf dwingt te glimlachen als je je wat down voelt? Probeer het eens. Maakt niet uit waar je bent, hoe je je voelt op dat moment of wat er allemaal aan de hand is in je leven. Sluit je ogen en … glimlach. Let op het gevoel van warmte dat opwelt vanuit je buik. Let op de spieren in je gezicht als je mondhoeken zachtjes naar boven gaan. Voel je het? Dát is hoe geluk voelt.

Marjolein (40): ‘Lang heb ik erover nagedacht. Maanden heb ik getwijfeld. Maar ze voelde zo goed toen ik ze vasthield, alsof ze speciaal voor mij gemaakt was. Eindelijk de knoop doorgehakt; ik ging er gewoon voor gaan, ik ging die dure maar prachtige pen kopen. Toen ik ze besteld had, merkte ik dat mijn mond zich in een brede glimlach nestelde. Als ik schrijf dan glimlach ik nog altijd. Geen bedeesde beleefde maar een brede, beetje dwaze glimlach. En de eerste keer dat ik ze aan de inktpot vulde … ik kon het niet geloven … zo blij. Maar eigenlijk is het geen verrassing. In de winkel, toen ik twijfelde tussen een fijne en een medium tip, zei de verkoopster ‘dat is een gevoel’. En dat gevoel is de reden dat je in tijden van laptops, tablets en smartphones, een vulpen koopt. Het gevoel dat je ervaart wanneer je ermee schrijft. En moest je nog twijfelen … het voelt geweldig!’

—  door Ellen Janssen