Kizzy behaalde haar graduaat ‘Chemie’ en was 12 jaar werkzaam  in de chemische sector. Ze bouwde aan een mooie carrière, maar er ontbrak iets. In 2016, op 34-jarige leeftijd en met een 5-jarige dochter, nam ze de moedige beslissing om haar carrière 180° te draaien en haar hart te volgen. Lees hier haar inspirerend verhaal.

De chemische sector was niet helemaal jouw ding. Wat miste je precies?

Kizzy: “Ik wist het niet goed. Tijdens mijn laatste jaren in de chemische sector was ik heel vaak ziek. Ik voelde de energie uit mijn lijf stromen. Ik was ongelukkig en mijn zelfvertrouwen ging serieus bergaf. Ik bleef echter niet bij de pakken zitten en besliste om te starten met loopbaanbegeleiding. Tot op heden heb ik hier nog geen seconde spijt van gehad.”

Hoe heb jij dat proces ervaren?

Kizzy: “Door de loopbaanbegeleiding kwam ik – vrij snel eigenlijk – tot het besef dat ik in de verkeerde sector zat. Ergens voelde ik dat zelf ook wel aan, want ik was meer begaan met mijn collega’s en hoe die zich voelden, dan met de productie zelf. Door de loopbaanbegeleiding heb ik richting gevonden en wist ik wat ik moest doen.”

“Door een loopbaanbegeleiding heb ik terug de juiste richting gevonden”

 

Je hebt dan beslist om opnieuw te gaan studeren? Vanwaar deze keuze?

Kizzy: “Ik moest actie ondernemen! Een job zoeken, zonder ervaring of kennis, is zeer moeilijk. Terugkeren naar de schoolbanken was dus een logische beslissing. Logisch, maar niet gemakkelijk. Ik ben immers niet meer van de jongste en moest mijn studies combineren met de zorg voor mijn gezin.”

Je koos uiteindelijk voor sociaal werk. Hoe ben je bij deze studierichting terechtgekomen?

Kizzy: “Door mijn eigen zoektocht binnen het werkveld, kwam ik tot het besef dat ikzelf en mijn collega’s een beperkte kennis hadden over onze rechten als werknemer. Een personeelsdienst informeert je over de basis, maar vaak niet over het totaalplaatje. Deze leegte wil ik graag wegwerken. Ik wil mensen helpen, mijn kennis van de wetgeving, arbeidsreglement e.d. doorgeven. Ik vind dat mensen voldoende moeten geïnformeerd worden over hun rechten en mogelijkheden bv. tijdskrediet, moederschapsverlof … Vandaar de keuze om sociaal werk te studeren.”

Je hoort vaak dat vrouwen de stap naar loopbaanbegeleiding of een carrièreswitch niet durven maken. Kan je dit begrijpen?

Kizzy: “Ja hoor, dat kan ik zeker. Het is geen gemakkelijke stap. Het is een stap in het duister, volledig uit de comfortzone. Zonder de steun van mijn partner, mijn dochter, familie en vrienden had ik dit ook niet kunnen doen. Je hebt een goed vangnet nodig. Heel praktisch heb ik bijvoorbeeld familie en vrienden nodig die mijn dochter Diede tijdens de examenperiode kunnen opvangen (goede entertainskills inclusief, haha). Want hoe je het draait of keert, studeren kost veel tijd en energie! Ook mijn adviserende geneesheer en mijn loopbaanbegeleidster hebben me enorm goed geholpen. Hiervoor ben ik hen heel dankbaar.”

“Zonder de steun van mijn partner, mijn dochter, familie en vrienden had ik dit niet kunnen doen”

 

Was het financieel ook geen zware last om te dragen?

Kizzy: “Uiteraard heb je financiële middelen nodig om opnieuw te gaan studeren. Mijn loopbaanbegeleidster heeft samen met mij gezocht naar mogelijke opties. In overleg met mijn toenmalige werkgever, heb ik medisch ontslag kunnen nemen. Na dit ontslag ben ik een  reïntegratietraject gestart. Ik ontvang een invaliditeitsuitkering, een vergoeding voor mijn lesmateriaal, krijg 5 euro per gevolgd lesuur en een verplaatsingsvergoeding. Begrijp me niet verkeerd, financieel heb ik ook mijn steentje moeten bijdragen. Gelukkig is onze lening niet torenhoog en hebben we wat reserve. Mijn motivatie? Ik kies bewust voor de job waar ik gelukkig van word. Ik moet het tenslotte nog lange tijd blijven doen he.“

Je bent nu 3 jaar verder. Wat is de impact van deze studies op jouw gezinsleven?

Kizzy: “Toen ik begon te studeren was Diede 5 jaar. Ze had toen nog niet echt door wat er aan het gebeuren was. Momenteel is ze 8 jaar en probeer ik haar meer te betrekken bij mijn studies. Een belangrijke boodschap die ik haar meegeef is: “Als je iets wil bereiken, moet je er moeite voor doen! Het vergt tijd en energie.”

“Als je iets wil bereiken, moet je er moeite voor doen”

 

Er zijn zeker ook momenten geweest dat ik me een slechte moeder voelde. Bij bepaalde periodes (bv. tijdens de examens) had ik heel weinig tijd voor haar. Dan kreeg ik wel eens de opmerking: “Seg mama, jij hebt geen tijd voor mij.” Ik probeerde het dan wel uit te leggen en de gemist quality time in de vakantieperiodes terug in te halen. Maar het was bij momenten echt een tweestrijd.

Hoe zie jij jouw toekomst?

Kizzy: “Ik merk dat ik zeer veel interesses heb. Dat maakt het kiezen voor een bepaalde job natuurlijk moeilijk. Maar als ik eerlijk naar mezelf kijk, naar mijn karakter en mijn opleiding, dan weet ik gewoon dat ik werk moet zoeken waar ik anderen kan informeren over rechten, wetten, mogelijkheden … Verder vind ik het ook zeer belangrijk om steeds te blijven groeien en bij te leren.”

Wij wensen je er alvast veel succes mee. Groetjes aan Diede!