Maak kennis met Eline Reynders: 27 zomers jong, chocoladeverslaafd (dat mag als je op International Chocolate Day verjaart), afkomstig van Beringen en online marketeer bij Luminus. Daarnaast is deze straffe madam zelfstandige in bijberoep (copywriting en social media) én de vlotte pen achter www.elinerey.be waar fair fashion centraal staat. Stof genoeg om even te kletsen!

Dag Eline! Met jouw drukke agenda ook nog een blog runnen? Wauw! Hoe ben je er ooit mee gestart?

“Exact 6 jaar geleden – de tijd vliegt! – startte ik met mijn blog. Ik wilde mijn schrijfstijl verbeteren voor mijn toenmalige opleiding maar dat is snel anders uitgedraaid. Al snel groeide het uit tot meer. ”

Je blog heeft best al wat veranderingen doorgemaakt. Vanwaar de switch in onderwerpen?

“Dat klopt. Ik heb altijd over mode, beauty en andere lifestyle onderwerpen geschreven, maar twee jaar geleden onderging de inhoud van mijn blog de grootste verandering. Ik lag toen echt in de knoop met de oppervlakkigheid op sociale media, maar ook met de wegwerpmaatschappij waarin we leven. De druppel die mijn emmer deed overlopen was de documentaire The True Cost, van Andrew Morgan, die je op Netflix kan bekijken. De documentaire belicht de afschuwelijke waarheid die schuilgaat achter de kledingindustrie. De verhalen van katoenboeren, productiemedewerkers en families grepen me naar de keel. Ik was allesbehalve akkoord met de beelden die ik te zien kreeg. Ik moest en zou er dan ook mijn missie van maken om fast fashion uit mijn leven te bannen en iedereen – op een zo positief mogelijke manier – mee te nemen in dat verhaal.”

Fast fashion:
Een bedrijfsmodel waarbij zo goedkoop mogelijke materialen en arbeidskrachten gebruikt worden om kledingcollecties in een razendsnel tempo te produceren. 

 

“Dat de productie van kleding milieuvriendelijker moet gebeuren is één ding, maar ik was vooral enorm gechoqueerd door het feit dat kinderarbeid en mensenuitbuiting vandaag nog steeds present zijn. Respect voor onze medemens vind ik de basis. En die basis is helaas ver zoek bij de huidige fast fashion modeketens. Het zorgt er ook voor dat consumenten – jij en ik – gevoed worden met het verlangen om telkens meer kleding te kopen. We beschouwen kleding als een wegwerpproduct.

Een jaar geleden leerde ik, dankzij een ex-leerkracht, een jongedame kennen die van haar 13 tot 18 jaar een kledingfabriek heeft gewerkt. In plaats van zoals al haar leeftijdgenoten naar school te gaan, werkte zij onmenselijk lange dagen in een kledingfabriek. Gewoon om samen met haar ouders, broers en zussen te kunnen overleven. Die ontmoeting zal ik niet snel vergeten.”

“Ik wil mensen bewust maken van de wegwerpmaatschappij waarin we leven”

Voor velen een ver-van-mijn-bedshow?

“Absoluut, ook voor mij. Omdat het merendeel van die schrijnende gebeurtenissen zich in derdewereldlanden afspeelt. Al is zou dat geen excuus mogen zijn om dit allemaal blindelings goed te keuren, want fast fashion maakt doden. In 2013 was er de Rana Plaza ramp, waarbij een fabrieksgebouw in Bangladesh instortte en vele dodelijke slachtoffers maakte. Maar ook katoenboeren bezwijken letterlijk onder de druk. Om nog een tweede voorbeeld te geven: tussen 2000 en 2016 hebben meer dan 250.000 (katoen)boeren in India zelfmoord gepleegd. In veel gevallen dronken ze de pesticiden waarmee ze de katoenplanten moeten besproeien. Zo’n onmenselijke toestanden zijn er verborgen achter onze kleding en de zogenaamd onschuldige shoppinguitjes.”

Op jouw blog deel je tips om je kleerkast te verduurzamen. Welke merken zijn jouw absolute favorieten?

“Dankzij sociale media ontdek ik bijna elke week nieuwe merken die ethiek en ecologie hoog in het vaandel dragen. Maar mijn absolute favorieten van het moment zijn Armed Angels, Kings of Indigo, Mud Jeans, SKFK … Ik kan bezig blijven. Qua winkels vind ik de laatste tijd vooral bij Supergoods en Harvest Club mijn gading. Al begeef ik me vooral ook frequent in hun winkels – offline of virtueel – zónder aankopen te doen, want zo veel shop ik natuurlijk niet. Ik ben blij dat ik mensen tips kan geven om er zelf mee te starten. En hey, al zou ik maar bij één persoon een zaadje bewustzijn kunnen planten met mijn posts en blogartikels, is mijn missie eigenlijk al geslaagd.”

Zijn er bepaalde vooroordelen?

“Er zijn er twee die ik bijna wekelijks hoor: “duurzame mode is niet betaalbaar” én “duurzame mode past niet bij mijn stijl”. Binnenkort publiceer ik toevallig een blogartikel rond deze twee vooroordelen.

Daarnaast krijg ik af en toe ook kritische vragen. Van waarom ik af en toe nog kip eet tot waarom er ooit een plastic rietje in mijn drankje zat bij het posten van een Instagram foto. Door te schrijven over duurzame mode en er een duidelijke mening over te hebben, stel ik mezelf best kwetsbaar op. Ik ben geen veganist en leef niet zero waste. Ik probeer mijn steentje op meerdere vlakken bij te dragen, maar ben allesbehalve perfect. Het is geen zwart-witverhaal. Met mijn online verhalen wil ik vooral tonen dat iedereen, stapje voor stapje, kan meewerken aan een mooiere wereld. Of dat nu aan de hand van voeding, kledij of vrijwilligerswerk is.”

Hoe probeer je zelf je steentje bij te dragen buiten je kleerkast? Bv bij de bouw van je huis of in je voedingskeuzes?

“Naast mijn kledingkast probeer ik inderdaad ook op andere vlakken bewuste keuzes te maken, zonder daar extreem in te zijn. Bij de bouw van ons huis is het een continue evenwichtsoefening geweest tussen ‘duurzame en energiezuinige keuzes maken’ en ‘het moet ook haalbaar (lees: betaalbaar) blijven’. Zo kozen we bewust voor een halfopen bebouwing vlakbij het centrum waardoor we ons autogebruik verminderen, een super goede isolatie van de woning, lage temperatuurverwarming én we wekken onze eigen energie op met zonnepanelen. Op het vlak van voeding vertaalt zich dat vooral in lokaal kopen en zo weinig mogelijk proberen verspillen. Van vlees eet ik bijvoorbeeld uitsluitend kip. Ook let ik erop om zo veel mogelijk ‘nee’ te zeggen tegen rietjes of andere single used plastics.”

De klimaatmarsen, namen zoals Anuna De Wever en Greta Thunberg, minder plastic in de supermarkten … Hoewel er nog veel werk voor de boeg is, lijken mensen meer en meer bewust te worden van het klimaatprobleem. Merk je zelf een evolutie op?

“Het is dubbel, maar laten we eerst mijn roze – in plaats van realistische – bril opzetten. Want er is wel degelijk goed nieuws. De afgelopen jaren is het bewustzijn rond gezonde voeding en plastic waste inderdaad enorm gestegen. Door het feit dat de gemiddelde consument steeds meer bewust wordt van zijn impact, wordt hij automatisch ook kritischer. En niet alleen op het vlak van voeding en gezondheid. Stilaan begint ook de (Belgische) modewereld in de juiste richting te bewegen. Er wordt over klimaatimpact gepraat, merken zijn genoodzaakt transparanter te worden en betere keuzes te maken … En dát vind ik geweldig. Want laten we vooral de consument niet alleen viseren wanneer het gaat om bewuste keuzes maken.

Er is toch een kleine ‘maar’ wanneer we bijvoorbeeld naar de kledingindustrie kijken. Gezien de consument steeds kritischer wordt, wordt er beduidend veel over duurzaamheid en het klimaat gepraat. Dit, met mooie marketing campagnes tot gevolg (lees: greenwashing). Daarnaast worden we nog steeds aangemoedigd om méér te shoppen. Het idee dat we veel nodig hebben om gelukkig te zijn wordt erg gestimuleerd en die mindset wordt ons van kleins af aan ingeprent. Fast fashion is ook zo goedkoop, dat het een vals gevoel van rijkdom geeft. Terwijl de mensen achter de kleding en de omstandigheden van de productie meestal onzichtbaar zijn. Pijnlijk onzichtbaar.”

Hoe zit het eigenlijk met online shoppen?

“Net zoals bij fysiek shoppen heb je bij online shoppen ook enige impact. De CO2-uitstoot van pakketbezorging hangt van veel dingen af, zoals het aantal kilometers, het vervoersmiddel, de vulgraad van busjes en de snelheid waarmee het pakje moet worden afgeleverd. Of het ‘minder verantwoord’ is dan offline shoppen kan men niet zeggen. Als iemand bijvoorbeeld een dagelijkse autorit naar de supermarkt vervangt door één keer per week zijn inkopen thuis te laten bezorgen, kan het de persoonlijke voetafdruk positief beïnvloeden. Sommige webshops (zoals bijvoorbeeld Supergoods) werken met de herbruikbare verpakkingen van RePack. Deze gele zakken zijn gemaakt uit gerecycleerd materiaal en worden minstens 20 keer hergebruikt.

Voor mezelf heb ik één regel: vind ik het niet in een winkel in de buurt of in een Belgische webshop, dan kijk ik naar buurlanden. Maar ik zal nooit online shoppen buiten de grenzen van Europa.”

Hoe weet je of een item écht duurzaam is?

“Eerst en vooral kan je nagaan of het modelabel aangesloten is bij een betrouwbare organisatie die een keurmerk afgeeft. Sommige keurmerken leggen de focus op mensenrechten (zoals bv. de Fair Wear Foundation), andere op milieuvriendelijke productie. Er bestaan ook keurmerken die beide aspecten omvatten. Zelf ben ik ook veel te weten gekomen door duurzaamheidsrapporten van labels onder de loep te nemen. En wanneer een label geen duurzaamheidsrapport heeft of helemaal niets publiceert over z’n manier van werken of over de productie… Dan mag er in je hoofd al een klein alarmbelletje gaan rinkelen.

Kijk ook naar het materiaal waaruit het kledingstuk werd gemaakt. Stoffen zoals polyester, katoen, elastaan, leer en viscose hebben eigenlijk allemaal een negatieve invloed op het milieu. Vaak is er een immense hoeveelheid water en andere grondstoffen nodig, worden er pesticiden en chemicaliën gebruikt, is er veel landbouwgrond nodig, enzovoort. Geef liever hennep, biologisch linnen, bamboe, tencel, biokatoen of EcoVer een kans. Hun milieu-impact is aanzienlijk lager.”

Eentje om af te ronden: wat zijn de 3 tips om bewustere kledingkeuzes te maken?

• Schrijf je uit op nieuwsbrieven van fast fashion ketens en ontvolg hen ook op sociale media. Zonder die triggers doe je veel minder impulsaankopen. Goed voor je portemonnee én voor je kledingkast.
• Doe eens een kledingruil met vriendinnen of verkoop de stuks die je niet meer draagt. Zo heb je meteen wat geld om je eerste duurzame stuk te kopen. Win-win!
• Train je brein en zorg dat je minder koopimpulsen Wanneer je de volgende keer in de winkel staat, stel jezelf dan eens volgende vragen: heb ik al een gelijkaardig item? Heb ik dit stuk écht nodig? Zal ik het binnen twee jaar nog dragen? Uit welke stof is het gemaakt? Waar werd het item geproduceerd? Enzovoort.”

 

Mocht je verder nog met vragen zitten rond duurzame mode of mocht je een specifieke request hebben voor een blogartikel… Dan ben je ten allen tijde welkom op Eline’s Instagram en blog.

Ken jij ook een [on]gewone vrouw of heb je zelf leuke fair fashion tips? Laat het ons hieronder weten!

Fotografie door (c) Kim Nijs