Ik ben Jill, 30 jaar. Vrouw van Jan en mama van Harte; wonderlijk dochtertje van 12 maanden. De afgelopen jaren heb ik voortdurend van high naar high geleefd. Bouwen, trouwen, kindje. Bij ons ging het plots in een stroomversnelling. Nog voor het ene gepasseerd was, loerden de voorbereidingen voor ‘the next big thing’ al om de hoek. Want ja, ik ben een planner, een creatieve controlefreak; een zelfverklaarde perfectionista. Misschien herken je jezelf wel in deze bladzijde van mijn verhaal…
Cru gezegd ben ik dat type vrouw dat vindt dat ze het allemaal wel aankan. Best makkelijk zelfs! 9 maanden na de komst van Harte is ons nieuwe huis nog steeds (relatief) schoon en ook ik pas, op een goede dag en mits wat goodwill, weer in mijn paarse jumpsuit. Op het werk heb ik niet één keer moeten huilen. Hoe kan het ook anders?! Harte is het gemakkelijkste kind ooit. (Ja, écht!) En toch… Toch gaat het mij even hélemaal niet…
“Ik twijfel er niet aan dat jij alle ballen in de lucht gejongleerd kunt houden”; zei mijn goede vriendin. Tot voor kort had ik het een compliment gevonden, maar nu sneed het rechtstreeks in mijn ziel. Want ik zit erdoorheen. Al lang, maar dat zag – buiten mijn zéér directe omgeving – helemaal niemand.
Wedstrijd met mezelf
Zo’n half jaar voor Harte kwam, begon de wedstrijd met mezelf. En nee, ik trapte niet in de val om me door goedbedoelde raad van mijn stuk te laten brengen. Ik zocht hélemaal mijn eigen weg. We creëerden ons paarse droomkamertje en ik schreef onder het oog van mijn man een geboorteplan. Ja, een ‘sterke’ vrouw als ik weet zelf verdomd goed wat ze wil! Ook de prenatale cursus was een boost voor mijn zelfvertrouwen. De zoveelste (nodige!) bevestiging dat ik mijn eigen, torenhoge verwachtingen wel weer zou kunnen overtreffen.
En zo beviel ik, zonder ruggenprik en met optimale voorbereiding, van Harte; het kerngezonde baby’tje dat meteen de borst nam. Hoera! Paarse wolk en stoef van alle vroedvrouwen over het gevoel van rust thuis. Wat niemand zag, was hoeveel tranen ik stiekem liet. Tranen op mijn te strakke jurk, in de mislukte fruitpap, om het vergeten van de knuffel, bij het kopen van de verkeerde speen, en later vooral ook in de autorit op weg naar huis van het werk.
Thuis snauwde ik mijn man af. Ik kapte met alle ontspanning die ik in het pre-Hartetijdperk leuk vond. Naast zorgen voor haar, gaf niets me nog voldoening. Signalen die ik toen al had kunnen zien, maar ik ging gewoon verder op automatische piloot. Kort daarna liep het helemaal mis.
Ik kan niets meer, ik ben niets meer
Na zo’n half jaar kwamen de eerste paniekaanvallen. Hyperventilatie, evenwichtsstoornissen, sombere gevoelens en vooral overgevoeligheid aan licht- en geluidprikkels. Ik dacht dat even ertussenuit ons wel goed zou doen, maar tijdens een weekendje weg speelde de druk dat ook dit uitje perfect volmaakt moest zijn hoog op.
In het midden van de stad crashte ik in de armen van mijn man met de woorden “Ik kan helemaal niets meer. Ik ben – naast mama – helemaal niets meer.” De angst die ik toen in zijn ogen zag, heeft me aangezet om weer aan zelfzorg te gaan doen. Niet zomaar jezelf aankleden en tijdig een douche nemen. Het diepe soort. Tijd voor soulsearching.
Intussen wordt mij meer en meer helder dat ik al jaren een onnodige stortvloed van perfectionisme over plannen en prestaties kots. Anders dan wat niet perfectionistisch ingestelde mensen vaak denken, betekent dit niet dat ik de pretentie heb om te denken dat ik perfect ben. Integendeel. Het is diep vanbinnen het gevoel hebben dat je nooit goed genoeg bent – en dat gevoel met zo goed mogelijke handelingen, voorbereidingen en gedragingen proberen te verdoezelen.
Voorbeeld
Ook bij de tieners voor mij op de schoolbanken zie ik vaak ditzelfde perfectionisme, waar ik nog steeds dagelijks mee worstel, terugkomen. Vandaar de bezorgde tranen van het werk op weg naar huis.
Welk voorbeeld stel ik aan mijn leerlingen en aan ons dochtertje wanneer ik zo zou verder doen? Aan alle moeders die dit lezen, wil ik vragen; wees vooral dat kwetsbare rolmodel als je moedig genoeg bent en heb oog voor mede-perfectionista’s zoals ik – jong én oud – die erdoorheen willen maar er eventjes doorheen zitten.
Hoi! Ik ben Emilie, 32 jaar en ben momenteel mijn leven aan het hervormen na een burn-out. In het dagelijkse leven liep ik mezelf voorbij. Ik stond altijd klaar voor anderen, maar nooit voor mezelf. Deze houding had een flinke weerslag op mijn gezondheid.
Na de diagnose burn-out kreeg ik de nodige medicatie en nam ik voldoende rust. Maar om volledig te herstellen, was er meer nodig. Ik besloot om volmondig ‘ja’ te zeggen tegen mezelf en een nieuwe weg in te slaan. Een weg naar zelfkennis en een gezonder zelfvertrouwen. Het is niet evident om een nieuwe levenshouding te creëren, daarom neem ik je graag mee op het pad van zelfliefde met enkele tips die mij deden openbloeien.
TIP 1: Advies aan een ander
Wanneer ik in een vervelende situatie zit, stel ik mezelf de vraag welke raad ik mijn beste vriend(in) zou geven.
Omdat ik eerder visueel ben ingesteld, haal ik me mijn beste vriendin voor de geest en beeld me in dat zij degene is die ziek in de zetel ligt en zich schuldig voelt over het annuleren van een afspraak. Merkwaardig hoe ik mezelf plots liefdevoller behandel! Dit wordt makkelijker naarmate de vriendschap tussen ‘ik’ en ‘mij’ groeit. Ik doe het dan niet meer voor een ingebeelde vriendin, maar voor mijn echte zelf!
TIP 2: Ik ken / scan mezelf
Meditatie en relaxatie helpen me meer inzicht te krijgen in mijn innerlijke wereld. Ik verbind me regelmatig met mijn lichaam tijdens een bodyscan. Ieder lichaamsdeel krijgt dan mijn volledige, open aandacht. Gaandeweg wordt een lang verwaarloosd contact met mijn innerlijk ‘ikje’ hersteld.
Tijdens deze oefeningen komen lichamelijke kwalen, moeilijke emoties en negatieve gedachten aan het licht. Maar ook het positieve laat zich zien: ik krijg meer inzicht in wat ik wel wil, wat ik fijn vind en wat ik goed kan. Een dagelijks momentje waarin ik mijn geest en lichaam scan en observeer, geeft me informatie over wat er in me omgaat en hoe ik mijn lichaam moet voeden of hoe ik mezelf kan troosten. Geleidelijk aan kan ik gericht en efficiënt voor mezelf zorgen en me focussen op wat ik graag doe. Ik krijg steeds meer energie en naast tijd voor mezelf, heb ik ook weer voldoende ruimte voor anderen.
TIP 3: Vaarwel zelfkritiek
Omdat ik nogal enthousiast kan overkomen met de verwondering van een kind, vraag ik me soms af wat mensen van me denken. Er werd me vroeger aangeleerd dat dit kinderlijke enthousiasme ‘flauw’ of ‘gek’ is, maar ook dat boosheid, angst en verdriet ‘slechte emoties’ zijn. Door die boodschappen uit mijn kindertijd durf ik bepaalde aspecten van mezelf niet tonen.
Vanaf nu roep ik halt toe aan al die strenge stemmen uit mijn kindertijd, want zelfkritiek kent daar zijn oorsprong. Vanuit mildheid en vriendelijkheid kan ik mezelf goedkeuren en accepteren. Zo heb ik steeds minder moeite mezelf te tonen in al mijn unieke glorie. Nu ik meer mezelf kan zijn, voel ik me dieper verbonden met anderen. Het voelt puur, eerlijk en echt aan.
TIP 4: Van vergelijken naar erkennen
Vaak heb ik enorme bewondering voor iemand anders. Die persoon staat te pronken bovenop een gouden sokkel in al zijn talenten en perfecte eigenschappen.
Terwijl ik diezelfde eigenschappen bezit, erken ik ze niet altijd. Het opmerken van mooie eigenschappen in anderen is vaak een weerspiegeling van wat er in ons verscholen zit. Besef dat ook.
TIP 5: Pluimpjes voor mezelf!
Wat is het fijn om een compliment te mogen ontvangen. Yup, ook van mezelf. Daarom geef ik mezelf vanaf nu wat vaker een schouderklopje.
Vijf gouden tips, die ik dagelijks probeer toe te passen. Met de nadruk op probeer, want ongetwijfeld is het een pad met vallen en opstaan, maar hè, dat is ok. Het belangrijkste is dat ik vanaf nu bewust kies om voor mezelf te zorgen, mezelf goed te keuren en te accepteren. Zelfliefde, check!
Mijn oproep: ‘Laten we met z’n allen de liefde verklaren aan ons prachtige Zelf.’
Investeer in het Bruto Nationaal Geluk in plaats van in het Bruto Nationaal Product.
Ik houd van kerst. Van kerst zoals het lang, lang geleden is ontstaan. Een feest dat licht brengt in de donkerte. Ik houd van de lampjes in de kerstboom, van kaneelkoekjes bakken met de kinderen, van samen aperitiefhapjes maken. Van lekker tafelen met wie mij lief is. Ik weet het, ik heb geluk dat mijn dierbaren er nog zijn. Maar weet je wat het wonderlijkste is? Ik houd zelfs van de cadeautjes. Omdat we niet van ‘naampje trekken –lijstje maken’ doen. Als er iets is waar ik niet van houd, dan is het de commercialisering van kerst. Ik houd niet van ellenlange rijen in de warenhuizen, niet van op het laatste moment ‘boldotcommen’, niet van de jaarlijkse recordverbreking van het aantal pinverrichtingen op 23 en 24 december en al helemaal niet van het ongelofelijke aanbod van verkeerd gekregen dure cadeaus dat na de feestdagen op allerlei tweedehandssites ongewild staat te wezen.
Daarom deel ik graag een paar alternatieven.
Snel en makkelijk
Als start een heel eenvoudige opwarmer. Je neemt iets mee uit je huis wat daar ergens vergeten in een hoekje staat. Iets wat jij niet zal missen maar waarvan je oprecht denkt dat de ander er blij mee zal zijn. Je kunt dit doen met of zonder namen trekken. Denk je dat er alleen maar brolcadeaus uit voortkomen? Ik gebruik nog regelmatig de draagtas die ik een jaar of acht geleden van mijn moeder kreeg.
Voor een tweede ‘snel en makkelijk’ cadeau trek je wel namen. Je koopt immers voor een ander een uitje om samen te doen. Er is oneindige variatie mogelijk: van een balletvoorstelling over een ijshockeywedstrijd tot een bezoek aan een stoffenspektakel, samen keramieken of een dagje pretpark. De vraag is vooral: kies je iets waar je van weet dat de ander wild is, of beschouw je dit als de ideale gelegenheid om je schoonvader of – broer onder te dompelen in jouw wereld? Wat het ook wordt: samen iets beleven daar kan je toch alleen maar naar uitkijken.
Geef de ander de ingrediënten voor iets leuks/goeds uit jouw (gezins)leven. Dit klinkt misschien wat vreemd. Wij kregen van mijn ouders twee pakjes spul om smoutebollen mee te maken. Dat herinnerde hen aan hoe we dat als gezin altijd aten bij de superkleine lokale kermis vroeger. Ingrediënten moet je niet letterlijk nemen. Mijn zus kreeg een bon om te gaan kajakken op de Nete, want dat deed mijn broer wel eens met zijn gezin. Het fijne hieraan zijn de verhalen die bij de cadeaus horen.
Koop iets ten voordele van een goed doel voor elkaar. Zo ben je zeker dat je geld goed besteed is. De kans is natuurlijk groot dat het kaarsen en sjaals zal regenen op de cadeautafel. En toegegeven ook met ‘speciale’ cadeaus kan het wel eens misgaan. Zo herinner ik me een colsjaal in een onbestemde vale kleur die ik kreeg. Nooit gedragen. Uiteindelijk is hij in de Kringwinkel beland.
Koop iets tweedehands voor elkaar. Ook dit is wat minder persoonlijk dan enkele van de andere ideeën. Maar je stapt er wel mooi mee uit de consumptiemaatschappij. Bij deze deden we een maximumbedrag van 10 euro. Mijn man, een fervent skiër, kreeg thermisch ondergoed dat mijn zus online had gescoord, zij zelf kreeg een prachtige jurk uit de Kringwinkel.
Koop iets van een lokaal ambachtsman of -vrouw. Is de ontvanger niet tevreden met het cadeau, dan is op zijn minst de lokale creatieveling blij met zijn of haar verkoop. Alleen oppassen dat als jullie bij elkaar in de buurt wonen niet iedereen eindigt met dezelfde handgevilte pantoffels. Hoewel, dat creëert weer verbondenheid en daar gaat kerst toch om.
Voor mensen met tijd
Maak zelf cadeautjes. Toegegeven: dit kan tijd kosten en wat stress meebrengen. Dus voor deze trek je best begin november al namen. Maar moeilijk hoeft dit niet te zijn. Iedereen heeft wel iets wat hij of zij goed kan maken. Denk aan gezonde diepvriesmaaltijden voor een familielid met een druk bestaan of een mooi fotoboek samengesteld op de computer. Ik herinner me, na meer dan 10 jaar nog altijd de prachtige zelfgebreide trui die mijn zus, de geluksvogel, kreeg van mijn moeder. Maar ik was (bijna) even blij met de kaarsen van mijn schoonbroer. Al was het maar omdat we zo een nieuwe inkijk in zijn jeugdjaren kregen waar hij dat van zijn moeder leerde.
Het LETS-cadeau. LETS is een organisatie waar ze Leuk EigenTijds Samenwerken. Maar je kunt het even goed in een kleine kring doen. Het idee is dat je de ander een bon cadeau doet voor een klusje waar jij goed in bent en waar de ander moeilijk aan toekomt of hulp bij kan gebruiken. Laat het niet zomaar een bon zijn. Het leukste is als je de klus samendoet, dan heb je tijd samen. Ook hier zijn de mogelijkheden eindeloos: bloemen planten in de tuin, de zolder opruimen, een kamer verven, koken voor een feestje. Haal bij alle cadeaus dadelijk agenda’s boven om een afspraak te maken. Anders heb je veel kans dat de bon in een la blijft liggen tot de volgende kerst.
Mensen die niet graag de handen vuil maken maar van filosoferen houden, kunnen het volgende doen: deel de wijsheid die je het afgelopen jaar opdeed en schenk die aan de ander. Schenken houdt ook fysiek geven in. Je kan daar zo ver in gaan als je wil: op de achterkant van een mooie kaart, in rebusvorm,… Hoe mooier versierd je de wijsheid geeft, hoe fijner het cadeau. Bij mijn zus hangt nog steeds ‘con un mano das, con otra recibes’ (met één hand geef je, met de andere hand ontvang je) in een kadertje. Een wijsheid die mijn broer uit Ecuador meebracht en voor haar tekende. Ook deze cadeaus brengen verhalen mee. Mijn schoonbroer, die intens aan het trainen was voor een triatlon en elke ochtend zijn drie dochters op tijd op school moet zien te krijgen, deelde met ons ‘ de eerste meters zijn het moeilijkste’. Twee jaar later put ik daar ’s ochtends nog regelmatig moed uit.
En laatste manier is investeren in het Bruto Nationaal Geluk in plaats van in het Bruto Nationaal Product. Voor wie graag het goede in mensen ziet ( en hey, de anderen mogen met kerst al eens investeren in het goede zien) is dit heel makkelijk. Je trekt een naam en denkt dan na over drie goede eigenschappen van die persoon. Die schrijf je op een mooi kaartje. Gestaafd met feiten en voorbeelden. Een compliment is immers des te sterker als je het concreet maakt. Het geven van deze cadeaus wordt nog leuker als de gever de complimenten voorleest en iedereen mag raden voor wie ze bestemd zijn. Of als je alle kaartjes in het midden legt en dan iedereen laat zoeken wat bij hem of haar past.
Heb jij zelf nog originele ideeën? Laat ze dan weten want ik popel om ze uit te proberen.
-door Marijn Somers, redactievrijwilliger voor [On]gewoon Vrouw
Marta Konarzewska – Cox (43 jaar) is een vlotte, positieve dame, gepassioneerd door fotografie. Haar hondje Viva (Jup, wat een toeval!) en haar man Bart zijn foto-onderwerp nummer 1. Ze heeft een eigen blog www.alavivabymkc.com en wil graag andere fotoliefhebbers ontmoeten. Ze vindt het heerlijk om haar ervaringen te delen, te luisteren naar anderen en samen op ontdekking te gaan (naar mooie beelden, interessante verhalen …).
Vanwaar jouw passie voor fotografie?
Marta: “Mijn ouders zijn erg jong overleden en ik mis hen. Helaas heb ik minder foto’s van hen dan me lief is. Dat betreur ik. Misschien heb ik daarom de neiging om alles ‘in beeld te bevriezen’. Als ik naar een foto kijk, herbeleef ik de emotie van dat gegeven moment. Mijn papa heeft prachtige foto’s van mijn moeder genomen met zijn oude Nikon camera. Ik kan nu met zijn ogen naar haar kijken, als het ware. Want hoe hij haar toen zag, was anders dan ik. En net dat boeit me heel erg. Voor mij is een foto meer dan een beeld alleen. Ik ben niet zozeer op zoek naar wat mooi is, maar wel naar een bepaald gevoel dat het bij mij losmaakt. Het transparante karakter van fotografisch werk spreekt me aan.”
Wat is voor jou een mooie foto?
Marta: “Op een foto moet je kunnen zien waar je naar op zoek bent. In één oogopslag. Vandaar het gezegde: “1 beeld zegt meer dan 1000 woorden”. Dit neemt niet weg dat een foto mag uitnodigen tot dromen als het net dat is wat je wilt weergeven. Maar dan moet ook dat duidelijk zijn. Bepaal wat je wilt zeggen. Durf te kiezen. Sober, zuiver beeld is krachtig en blijft je lang bij. Net als een goed boek.”
“Sober, zuiver beeld is krachtig en blijft lang bij”
“Originaliteit en creativiteit zijn vaak de sleutelwoorden. De zoveelste paddenstoel op Instagram tijdens de prachtige herfstmaanden zal niet snel indruk op mij maken. Hoe mooi ze ook zijn. Mijn boodschap: ‘Laat een foto spreken, laat het een verhaal vertellen.’ Niet enkel in een bos, maar ook in de drukke stad kan je rust vinden, je moet er gewoon naar op zoek gaan. Durf out-of-the-box denken.“
Foto’s nemen kan iedereen, je moet gewoon een goed (lees: duur) fototoestel hebben en de juiste filters gebruiken. Toch?
Marta: “Een professionele camera maakt van jou nog geen fotograaf. Je moet de dingen kunnen zien. Ze weten te kadreren. Met een smartphone (en dat hoeft niet eens een dure te zijn), kan je soms prachtige verhalen vertellen door op het juiste moment een foto te nemen. Wazigheid, korrel, onscherpte … Al die dingen kunnen bijdragen tot een sterk beeld. En oh nee, laat ons alstublief niet al te perfect willen zijn. De zomersproetjes en onvolmaaktheden maken ons tot wie wij zijn… uniek! Net daarom hou ik van de hashtag #nobeautyfilter. Deze verzamelt allemaal foto’s waar imperfecties niet weggefilterd worden. Laat ons dat wat ons zo onderscheidt van anderen niet verdoezelen met een filter die zelfs de schaduwen uit onze gezichten wegcijfert. Wees jezelf op een foto. Maak een statement. Want weet je wat? ‘Beauty begins the moment you decide to be yourself’
“Beauty begins the moment you decide to be yourself”
“Ben ik tegen filters? Tegen fotobewerking? Nee, zeker niet. Het hoort erbij. Maar net als met alle goede dingen in het leven… met mate. Een ijsje? Graag!! Maar geen 10 ineens, lacht.”
Waarom wil je graag anderen (met dezelfde passie) ontmoeten?
Marta: “Samen leren kijken en anders durven zien, dat is mijn ultieme droom. Ik heb geen ambitie om fotolessen te geven. Daar kan je op heel veel plaatsen in Vlaanderen voor terecht bij geschoolde lesgevers. De bedoeling is om gezellig samen en met een leuke babbel tips & tricks met elkaar te delen. Te ervaren of wat ik zie, hetzelfde is wat jij ziet, lijkt me boeiend. Een luxe camera of een gsm in de hand, maakt eigenlijk niet zoveel uit. Ik ben benieuwd naar alle verhalen van iedereen die net als ik graag de tijd op beeld bevriest. Laat ons samen niet fotograferen wat wij zien, maar wat wij voelen. Photography is about capturing souls, not smiles. Let’s capture them together :-)”
“Photography is about capturing souls, not smiles. Let’s capture them together”
Ook zo gek van foto’s? Join us!
Marta heet je van harte welkom! Kom zondag 2 februari om 10u naar ons ontmoetingsmoment in Kiewit (Hasselt). Wij zorgen voor koffie/thee en heerlijke koffiekoeken!
De modesector is een van de meest vervuilende sectoren ter wereld. Niet alleen omwille van de gebruikte grondstoffen en chemische vervuiling tijdens het productieproces, maar ook omwille van de enorme verspilling van kledij. Hoe goedkoop een kledingstuk ook mag zijn, we moeten afstappen van de wegwerpcultuur waarbij we alles wat we niet meer willen hebben in de vuilnisbak gooien. We zijn vóór recycleren en upcyclen! Jij ook?
Met onze vrouwen van de (on)gewoon vrouw redactie namen we een kijkje in de Kringwinkel. De Kringwinkel werkt hard aan een duurzame wereld. Door gebruikte spullen een tweede leven te geven, dragen ze zorg voor het milieu. Tof initiatief, want naast servies, decoratie, speelgoed, boeken en meubels kan je ook kleren binnenbrengen bij de Kringwinkel. Sommige Kringwinkels hebben zelfs een huis-aan-huisophaling. Simpel en makkelijk bereikbaar dus. Maar hoe voelt het nu om zelf kleren te kopen in de Kringwinkel?
Onze queeste: ‘Is het mogelijk om een toffe eindejaarsoutfit te vinden in de Kringwinkel?’ Wij testten het uit …
Ellen: “Goeie kleren gooi ik niet weg. Ik maak er met plezier iemand anders blij mee: ik bied ze aan aan mijn (facebook)vrienden, ik verkoop ze via de handige Vinted-app, ik schenk ze via de rode container aan de Wereld Missie Hulp of ik breng ze naar de Kringwinkel in de buurt. Maar het omgekeerde, tweedehands kopen, is dan weer veel minder vanzelfsprekend. Omdat het financieel niet nodig is!? Maar vooral ook omdat het altijd snel moet gaan. Ik heb nodig, ik koop, ik betaal en klaar. Lekker handig want ik heb het druk, druk, druk…en dus geen tijd in een zoektocht in een winkel die stoffig en muf is, voor arme mensen en vol met rommel (vooroordelen, oeps). Een zoektocht die dan niet met zekerheid op iets uitdraait…. Of zou het nu toch de moeite waard zijn?”
Véronique (glitterkleedje < 10 euro): “Ik had voor deze teambuilding al ervaring met tweedehandskledij uit de Kringwinkel. Zo ben ik in september bijvoorbeeld met een kleedje van 1 euro naar een trouwfeest geweest. Velen gaven me het compliment dat het prachtig was, zeker met die retro touch. Ik vind het taboe rond de Kringwinkel nog te groot. Die ene woensdagnamiddag was ik heel verrast over hoeveel merkkledij in de Kringwinkel terug te vinden is. Ieder van ons had zijn eigen ding gevonden in haar eigen stijl. Ja, we hebben dat zeker goed gedaan!”
Ellen (vintage-hemdbloesje van Lucy has a secret, geklede broek, toffe retropumps en een bijpassende nachtblauwe clutch < 35 euro): “Zelf kleren kopen in de Kringwinkel, hmmm … Ik zat met een behoorlijke drempel. Maar gelukkig was daar de idee van een middagje teambuildingshoppen met onze redactieraad. Blijkt in eerste instantie dat gewoon niks leuker is dan met een gezellige bende vrouwen een (on)gewoon namiddagje tussen de rekken te struinen op zoek naar dat ene unieke stuk. Kiezen, passen, afkeuren, gekke bekken trekken, goedkeuren, dingen passen die je anders niet eens zou zien hangen en dan merken dat ze je geweldig staan (of leren dat er een leeftijdsgrens is voor bepaalde kledingstukken ;-)). En dat alles in een leuke omgeving met supervriendelijk personeel en mét gezellig zithoekje om bij een cola of koffietje je avonturen nog eens te herbeleven. Wat wil je nog meer? Bovendien wordt tijdens zo’n middagje je creativiteit ook behoorlijk gestimuleerd: alles hangt er natuurlijk niet in vijfvoud, in elke kleur en je moet maar geluk hebben dat net ene geweldige stuk er in je eigen maat is. En ook belangrijk in tijden van de Anuna De Wevers: ik heb een steentje bijgedragen aan het milieu.”
Marijn (zakelijke broek en tof hemdje < 10 euro): “De Kringwinkel van Hasselt ken ik als mijn broekzak. Niet dat ik er wekelijks of maandelijks kom, maar toch wel elk seizoen. Om verschillende redenen: voor onze portefeuille, omdat ik oprecht geloof dat we veel te veel spullen produceren op de aarde, en omdat ik fan ben van de sociale tewerkstelling. Maar er een mooie kerst-outfit vinden? Terwijl er nog vijf andere vrouwen dat ook moesten doen? En net dat maakte het zo’n topervaring voor mij. Het waren die vijf andere vrouwen die mijn keuze beïnvloedden. Want zowel mijn broek als mijn hemd had iemand anders uit de rekken gehaald: voor wie er zin in had. En zo was ik voor een schappelijke prijs ineens een andere, feestelijke versie van mezelf. 9 euro én de lippenstift van Laura, om volledig te zijn.”
Hanne (oversized hemd < 5 euro) : “Mijn oog viel op een zwart hemd met een speciale gouden print, maat 46. Veel te groot, maar hè, met opgerolde mouwen en een strik aan de onderkant past dit perfect op mijn geklede zwarte broek (die thuis al enkele jaren in de kast hangt, letterlijk hangt (zonde hè)). Leuk om dit hemd een nieuw leven te geven. Laat die kerstdiners maar komen. Ps: Ook een leuke (en originele) teambuilding of activiteit met vriendinnen ;)”
Laura (geklede grijze broek + zachte blouse + handtas < €30): “Eerlijk? Ik dacht dat ik niets zou vinden naar mijn smaak. In mijn outfits probeer ik altijd een beetje ‘edgy’ te zijn en vind ik het belangrijk dat het goed past. Net daarom was ik enorm blij om een geklede broek te vinden die perfect valt en een blouse die lichtjes doorschijnt, zo zie je op heel subtiele wijze mijn tattoo. Netjes genoeg om bij de bomma aan tafel te schuiven én een tikkeltje eigenwijs!”
Piroska (zwart stijlvol kleedje, passende schoenen en bontjas < 50 euro): “Ik meende wel dat het mogelijk zou zijn om een outfit samen te stellen in de Kringwinkel. Ik had echter niet verwacht er één te vinden die echt bij mij paste. De grootste verrassing was toen bleek dat iedereen niet één, maar echt meerdere setjes vond en we uiteindelijk gedwongen waren te kiezen met welke outfit we op de foto gingen.”
Conclusie? Wij zijn fan!
Dank je wel Heidi Pex voor alle nodige hulp. En ook een dikke merci aan Myriam Verheijen voor de heerlijke foto’s.
Maak kennis met Eline Reynders: 27 zomers jong, chocoladeverslaafd (dat mag als je op International Chocolate Day verjaart), afkomstig van Beringen en online marketeer bij Luminus. Daarnaast is deze straffe madam zelfstandige in bijberoep (copywriting en social media) én de vlotte pen achter www.elinerey.be waar fair fashion centraal staat. Stof genoeg om even te kletsen!
Dag Eline! Met jouw drukke agenda ook nog een blog runnen? Wauw! Hoe ben je er ooit mee gestart?
“Exact 6 jaar geleden – de tijd vliegt! – startte ik met mijn blog. Ik wilde mijn schrijfstijl verbeteren voor mijn toenmalige opleiding maar dat is snel anders uitgedraaid. Al snel groeide het uit tot meer. ”
Je blog heeft best al wat veranderingen doorgemaakt. Vanwaar de switch in onderwerpen?
“Dat klopt. Ik heb altijd over mode, beauty en andere lifestyle onderwerpen geschreven, maar twee jaar geleden onderging de inhoud van mijn blog de grootste verandering. Ik lag toen echt in de knoop met de oppervlakkigheid op sociale media, maar ook met de wegwerpmaatschappij waarin we leven. De druppel die mijn emmer deed overlopen was de documentaire The True Cost, van Andrew Morgan, die je op Netflix kan bekijken. De documentaire belicht de afschuwelijke waarheid die schuilgaat achter de kledingindustrie. De verhalen van katoenboeren, productiemedewerkers en families grepen me naar de keel. Ik was allesbehalve akkoord met de beelden die ik te zien kreeg. Ik moest en zou er dan ook mijn missie van maken om fast fashion uit mijn leven te bannen en iedereen – op een zo positief mogelijke manier – mee te nemen in dat verhaal.”
Fast fashion: Een bedrijfsmodel waarbij zo goedkoop mogelijke materialen en arbeidskrachten gebruikt worden om kledingcollecties in een razendsnel tempo te produceren.
“Dat de productie van kleding milieuvriendelijker moet gebeuren is één ding, maar ik was vooral enorm gechoqueerd door het feit dat kinderarbeid en mensenuitbuiting vandaag nog steeds present zijn. Respect voor onze medemens vind ik de basis. En die basis is helaas ver zoek bij de huidige fast fashion modeketens. Het zorgt er ook voor dat consumenten – jij en ik – gevoed worden met het verlangen om telkens meer kleding te kopen. We beschouwen kleding als een wegwerpproduct.
Een jaar geleden leerde ik, dankzij een ex-leerkracht, een jongedame kennen die van haar 13 tot 18 jaar een kledingfabriek heeft gewerkt. In plaats van zoals al haar leeftijdgenoten naar school te gaan, werkte zij onmenselijk lange dagen in een kledingfabriek. Gewoon om samen met haar ouders, broers en zussen te kunnen overleven. Die ontmoeting zal ik niet snel vergeten.”
“Ik wil mensen bewust maken van de wegwerpmaatschappij waarin we leven”
Voor velen een ver-van-mijn-bedshow?
“Absoluut, ook voor mij. Omdat het merendeel van die schrijnende gebeurtenissen zich in derdewereldlanden afspeelt. Al is zou dat geen excuus mogen zijn om dit allemaal blindelings goed te keuren, want fast fashion maakt doden. In 2013 was er de Rana Plaza ramp, waarbij een fabrieksgebouw in Bangladesh instortte en vele dodelijke slachtoffers maakte. Maar ook katoenboeren bezwijken letterlijk onder de druk. Om nog een tweede voorbeeld te geven: tussen 2000 en 2016 hebben meer dan 250.000 (katoen)boeren in India zelfmoord gepleegd. In veel gevallen dronken ze de pesticiden waarmee ze de katoenplanten moeten besproeien. Zo’n onmenselijke toestanden zijn er verborgen achter onze kleding en de zogenaamd onschuldige shoppinguitjes.”
Op jouw blog deel je tips om je kleerkast te verduurzamen. Welke merken zijn jouw absolute favorieten?
“Dankzij sociale media ontdek ik bijna elke week nieuwe merken die ethiek en ecologie hoog in het vaandel dragen. Maar mijn absolute favorieten van het moment zijn Armed Angels, Kings of Indigo, Mud Jeans, SKFK … Ik kan bezig blijven. Qua winkels vind ik de laatste tijd vooral bij Supergoods en Harvest Club mijn gading. Al begeef ik me vooral ook frequent in hun winkels – offline of virtueel – zónder aankopen te doen, want zo veel shop ik natuurlijk niet. Ik ben blij dat ik mensen tips kan geven om er zelf mee te starten. En hey, al zou ik maar bij één persoon een zaadje bewustzijn kunnen planten met mijn posts en blogartikels, is mijn missie eigenlijk al geslaagd.”
Zijn er bepaalde vooroordelen?
“Er zijn er twee die ik bijna wekelijks hoor: “duurzame mode is niet betaalbaar” én “duurzame mode past niet bij mijn stijl”. Binnenkort publiceer ik toevallig een blogartikel rond deze twee vooroordelen.
Daarnaast krijg ik af en toe ook kritische vragen. Van waarom ik af en toe nog kip eet tot waarom er ooit een plastic rietje in mijn drankje zat bij het posten van een Instagram foto. Door te schrijven over duurzame mode en er een duidelijke mening over te hebben, stel ik mezelf best kwetsbaar op. Ik ben geen veganist en leef niet zero waste. Ik probeer mijn steentje op meerdere vlakken bij te dragen, maar ben allesbehalve perfect. Het is geen zwart-witverhaal. Met mijn online verhalen wil ik vooral tonen dat iedereen, stapje voor stapje, kan meewerken aan een mooiere wereld. Of dat nu aan de hand van voeding, kledij of vrijwilligerswerk is.”
Hoe probeer je zelf je steentje bij te dragen buiten je kleerkast? Bv bij de bouw van je huis of in je voedingskeuzes?
“Naast mijn kledingkast probeer ik inderdaad ook op andere vlakken bewuste keuzes te maken, zonder daar extreem in te zijn. Bij de bouw van ons huis is het een continue evenwichtsoefening geweest tussen ‘duurzame en energiezuinige keuzes maken’ en ‘het moet ook haalbaar (lees: betaalbaar) blijven’. Zo kozen we bewust voor een halfopen bebouwing vlakbij het centrum waardoor we ons autogebruik verminderen, een super goede isolatie van de woning, lage temperatuurverwarming én we wekken onze eigen energie op met zonnepanelen. Op het vlak van voeding vertaalt zich dat vooral in lokaal kopen en zo weinig mogelijk proberen verspillen. Van vlees eet ik bijvoorbeeld uitsluitend kip. Ook let ik erop om zo veel mogelijk ‘nee’ te zeggen tegen rietjes of andere single used plastics.”
De klimaatmarsen, namen zoals Anuna De Wever en Greta Thunberg, minder plastic in de supermarkten … Hoewel er nog veel werk voor de boeg is, lijken mensen meer en meer bewust te worden van het klimaatprobleem. Merk je zelf een evolutie op?
“Het is dubbel, maar laten we eerst mijn roze – in plaats van realistische – bril opzetten. Want er is wel degelijk goed nieuws. De afgelopen jaren is het bewustzijn rond gezonde voeding en plastic waste inderdaad enorm gestegen. Door het feit dat de gemiddelde consument steeds meer bewust wordt van zijn impact, wordt hij automatisch ook kritischer. En niet alleen op het vlak van voeding en gezondheid. Stilaan begint ook de (Belgische) modewereld in de juiste richting te bewegen. Er wordt over klimaatimpact gepraat, merken zijn genoodzaakt transparanter te worden en betere keuzes te maken … En dát vind ik geweldig. Want laten we vooral de consument niet alleen viseren wanneer het gaat om bewuste keuzes maken.
Er is toch een kleine ‘maar’ wanneer we bijvoorbeeld naar de kledingindustrie kijken. Gezien de consument steeds kritischer wordt, wordt er beduidend veel over duurzaamheid en het klimaat gepraat. Dit, met mooie marketing campagnes tot gevolg (lees: greenwashing). Daarnaast worden we nog steeds aangemoedigd om méér te shoppen. Het idee dat we veel nodig hebben om gelukkig te zijn wordt erg gestimuleerd en die mindset wordt ons van kleins af aan ingeprent. Fast fashion is ook zo goedkoop, dat het een vals gevoel van rijkdom geeft. Terwijl de mensen achter de kleding en de omstandigheden van de productie meestal onzichtbaar zijn. Pijnlijk onzichtbaar.”
Hoe zit het eigenlijk met online shoppen?
“Net zoals bij fysiek shoppen heb je bij online shoppen ook enige impact. De CO2-uitstoot van pakketbezorging hangt van veel dingen af, zoals het aantal kilometers, het vervoersmiddel, de vulgraad van busjes en de snelheid waarmee het pakje moet worden afgeleverd. Of het ‘minder verantwoord’ is dan offline shoppen kan men niet zeggen. Als iemand bijvoorbeeld een dagelijkse autorit naar de supermarkt vervangt door één keer per week zijn inkopen thuis te laten bezorgen, kan het de persoonlijke voetafdruk positief beïnvloeden. Sommige webshops (zoals bijvoorbeeld Supergoods) werken met de herbruikbare verpakkingen van RePack. Deze gele zakken zijn gemaakt uit gerecycleerd materiaal en worden minstens 20 keer hergebruikt.
Voor mezelf heb ik één regel: vind ik het niet in een winkel in de buurt of in een Belgische webshop, dan kijk ik naar buurlanden. Maar ik zal nooit online shoppen buiten de grenzen van Europa.”
Hoe weet je of een item écht duurzaam is?
“Eerst en vooral kan je nagaan of het modelabel aangesloten is bij een betrouwbare organisatie die een keurmerk afgeeft. Sommige keurmerken leggen de focus op mensenrechten (zoals bv. de Fair Wear Foundation), andere op milieuvriendelijke productie. Er bestaan ook keurmerken die beide aspecten omvatten. Zelf ben ik ook veel te weten gekomen door duurzaamheidsrapporten van labels onder de loep te nemen. En wanneer een label geen duurzaamheidsrapport heeft of helemaal niets publiceert over z’n manier van werken of over de productie… Dan mag er in je hoofd al een klein alarmbelletje gaan rinkelen.
Kijk ook naar het materiaal waaruit het kledingstuk werd gemaakt. Stoffen zoals polyester, katoen, elastaan, leer en viscose hebben eigenlijk allemaal een negatieve invloed op het milieu. Vaak is er een immense hoeveelheid water en andere grondstoffen nodig, worden er pesticiden en chemicaliën gebruikt, is er veel landbouwgrond nodig, enzovoort. Geef liever hennep, biologisch linnen, bamboe, tencel, biokatoen of EcoVer een kans. Hun milieu-impact is aanzienlijk lager.”
Eentje om af te ronden: wat zijn de 3 tips om bewustere kledingkeuzes te maken?
Schrijf je uit op nieuwsbrieven van fast fashion ketens en ontvolg hen ook op sociale media. Zonder die triggers doe je veel minder impulsaankopen. Goed voor je portemonnee én voor je kledingkast.
Doe eens een kledingruil met vriendinnen of verkoop de stuks die je niet meer draagt. Zo heb je meteen wat geld om je eerste duurzame stuk te kopen. Win-win!
Train je brein en zorg dat je minder koopimpulsen Wanneer je de volgende keer in de winkel staat, stel jezelf dan eens volgende vragen: heb ik al een gelijkaardig item? Heb ik dit stuk écht nodig? Zal ik het binnen twee jaar nog dragen? Uit welke stof is het gemaakt? Waar werd het item geproduceerd? Enzovoort.”
Mocht je verder nog met vragen zitten rond duurzame mode of mocht je een specifieke request hebben voor een blogartikel… Dan ben je ten allen tijde welkom op Eline’s Instagram en blog.
Ken jij ook een [on]gewone vrouw of heb je zelf leuke fair fashion tips? Laat het ons hieronder weten!
Ken je dat gevoel van ‘s morgens door je woning te hollen met een tas koffie in de hand, terwijl er een berg afwas in de goot staat? Eten je kinderen traag en krijgen ze niet meteen hun veters geknoopt? Durf je je ontbijt weleens overslaan? Answer no longer yes dankzij deze geweldige tips en tricks en word een energiek ochtendmens.
Brengt alleen ochtendstond goud in de mond?
Een goede voorbereiding op de volgende dag begint vanzelfsprekend de avond ervoor. In plaats van blauw licht op te slaan en doelloos te scrollen op Instagram, kan je een halfuur tot een uur voor het slapen gaan de volgende rituelen inoefenen:
Plan de volgende dag
Heb je afspraken gepland? Ga je op date of komen vrienden en familie ’s avonds na het werk bij jou eten? Ga je sporten of naar de winkel na die vergadering met je baas? Schrijf je dagplanning in een tabel of op papier en krijg de dag erna een voldaan gevoel wanneer je je to do’s kan afvinken. En dat op een doordeweekse dag! Kies zelf hoe concreet en afgebakend je de planning maakt.
6-7u
Opstaan!
Tijd om naar het werk te gaan, maar niet zonder het ochtendritueel!
7-8u
In de auto of op de trein…
De kinderen niet vergeten af te zetten!
8-12u
Work hard, play hard…
Nooit zonder een gezellige koffiepauze
12-13u
Lunch met wandelingetje.
Tijd om bij te praten met collega’s
13-14u
Work hard, play hard…
Nooit zonder coffee en cookies als vieruurtje! Hard gaan tijdens het laatste uur!
16-17u
In de auto of op de trein…
Tijd om alles op een rijtje te zetten en luidkeels mee te zingen met de radio of gezellig een boek te lezen
17-18u
Home sweet home…
Kinderen helpen met huiswerk, naar de winkel gaan of papierwerk op orde zetten
18-19u
Eten, eten, eten…
Met lekkere menu en een partner of vriendin aan de overkant van de tafel
19-21u
Tijd om te ontspannen met een fijne hobby
21-22u
Even blauw licht opslaan met mijn favoriete serie of over mijn tijdlijn op Facebook scrollen
22-23u
Voorbereiden op de volgende dag
Kleren klaarleggen, brooddozen afwassen, lijstje maken …
Ruim je woon- en slaapkamer op
Heb je blikjes of papiertjes nodeloos laten liggen? Ruim ze op en doe ze meteen in de juiste vuilzak. Kijk erop toe of je kinderen hetzelfde doen, zonder hun taken over te nemen. Zo leer je ze ook de juiste structuur aan te brengen en de waarde van een opgeruimd huis. Ja, ook dat is opvoeden. Zet je papierwerk op orde en berg ze in de juiste mappen op. Je hoeft uiteraard niet dwangmatig te werk te gaan, maar niets zo leuk als opstaan in een opgeknapt huis, toch? Heb je weinig motivatie? Zet dan je favoriete muziek op en zing luidkeels mee.
Leg je kleren klaar en kies samen met je kinderen
Check het weerbericht om te weten welke jurk of blouse je best aandoet. Leg je outfit klaar in de badkamer of aan de deur van een kleerkast, zodat je de volgende ochtend met een gerust hart de deur uit kan. Heb je kinderen? Kies dan samen wat ze graag willen aandoen. Niets is zo leuk als een blije dochter naar school te zien gaan met een rokje dat ze zelf graag ziet.
Pak je handtas of rugzak in
Kijk wat je wel of niet meer nodig hebt. In ieder geval steekt je portefeuille met foto van dochter- of zoonlief op een veilige plek en steekt je notebook bovenaan. Vergeet zeker geen extra deodorant, parfum, haarborstel, kousenbroek of zakdoekjes. Je baas apprecieert liever geen okselvijvers, een lopende neus of ladders in je sokken …
Pittige en energieke ochtend
Voorzie zeker een uur om alles in orde te maken en beweeg veel. Leg je gsm of iPad uit de buurt om afleiding te voorkomen en je ogen gezond te houden.
Drink voldoende water
Je verliest tijdens je slaap tot 1 liter lichaamsvocht. Kies daarom je favoriete glas of fles uit en zet ze de avond ervoor op je nachtkastje of keukentafel. Je gaat je meteen wakker voelen en je hersenen gaan je voor eeuwig dankbaar zijn. Hoe kouder, hoe liever.
Ontbijt gevarieerd
Niets zo storend als een knorrende maag tijdens de eerste uren op de werkvloer, toch? Kook af en toe een eitje, kies voor grijs of bruin brood, fruit, cornflakes of natuuryoghurt. Heb je weinig tijd of geen honger? Neem dan peperkoek of ontbijtrepen mee voor op de trein of de parking om de werkdag productief te starten.
Geweldige dag!
Denk eens na waarom vandaag een geweldige dag wordt? Ga je op stap met vriendinnen? Heb je een presentatie voor collega’s? Ben je een jaar samen met je vriend? Dit kan vooral helpen om niet alleen op het werk te focussen, maar ook aandacht te hebben voor het leven zoals het is.
In de badkamer
Douche kort en zet je favoriete muziek op of doe bewust aan mindfulness. Wat voor jou ook werkt. Kies voor een vaste volgorde van wassen en aankleden: douchen, ondergoed aantrekken, tanden poetsen, deodorant en parfum spuiten, overkleding aandoen, schminken … Leer je kinderen hetzelfde principe aan.
We zijn er bijna, maar nog niet helemaal
Heb je nog tijd over? Maak je bed op, samen met je partner of kinderen. Of verwijder onnodige mails uit je inbox. Oef, dat lucht op.
Last but not least
Heb je meer inspiratie of structuur nodig? Download dan de app van Fabulous. Hierop kan je de verschillende stappen afvinken en kan je van het ochtendritueel een gewoonte maken. Het is vooral belangrijk om gestructureerd in plaats van chaotisch te werk te gaan. Zo heb je niet langer een chaotisch en afgejaagd, maar wel energiek gevoel. Het ontbijt hoef je nooit over te slaan als je een extra voorraad voorziet tijdens het pendelen naar de werkvloer. Het komt erop neer dat je moet volhouden. Geef niet op en word een graag gezien ochtendmens!
En, hoe ziet jouw ochtendritueel eruit?
-door Véronique Bavin, redactievrijwilliger voor [On]gewoon Vrouw
Op 17 oktober hing ik een laken uit mijn raam. Een geknoopt laken. Niet om te drogen. Maar om, samen met vele anderen in België, uit te beelden dat ontsnappen uit armoede een zaak is van iedereen. 17 oktober is immers de Internationale dag van het Verzet tegen Armoede.
Armoede in België
In België leeft 16,4 %[1] van de mensen in armoede. Dat is één op zeven. Ben je gepensioneerd, werkloos, alleenstaand ouder, laag opgeleid? Dan heb je 1 kans op 3 om in armoede te leven. Maar wat is dat eigenlijk, leven in armoede? Is dat geen dak boven je hoofd of geen geld hebben om de dokter te betalen, of als jongere niet de opleiding kunnen volgen van je voorkeur omdat die 200 euro per jaar duurder is dan een andere opleiding? Als we het hebben over één op zeven personen in België die leven in armoede dan gaat dat over financiële armoede. Voor een alleenstaande wil dat zeggen leven met minder 1.187 euro per maand. Voor een gezin met twee kinderen is dat met minder dan 2.392 per maand. Even terzijde: op vakantie gaan of een onverwachte uitgave doen is onmogelijk voor bijna een kwart van de Belgen en eén op 10 ontzegt zichzelf hobby’s of sociale contacten om financiële redenen. [2]
Een week als leefloner: de kracht van de ervaring
“Achter de eerder vernoemde cijfers schuilen er mensen van vlees en bloed. En al die mensen hebben hun eigen verhaal.”
In het boek ‘Over het Leven’ van Anneleen Stollman, Wendy Valijs en Wouter Medaer (uitgegeven in 2017) ligt de nadruk op die verhalen. Stollman en Valijs maakten het boek nadat ze deelnamen aan een inleefweek Armoede. De vzw Samen Tegen Armoede organiseert zo’n inleefweken over het hele land. Je leeft dan een hele week op het budget van iemand met een leefloon[3]. 50 euro voor een volwassene, 20 euro voor een kind. Dat geld dient voor eten, kleding, vervoer, gezondheid, hygiëne, ontspanning. Hoewel de vraag is of je voor dat laatste nog wat centjes uit je portefeuille kan peuteren. Na hun inleefweek waren Stollman en Valijs zo onder de indruk dat ze op zoek gingen naar de verhalen van mensen voor wie armoede langer duurt dan een week.
Hang je laken uit je raam
Zeven personen interviewden ze, mannen, vrouwen, jong, oud, Belg, nieuwkomer. Zeven verhalen die een indringend beeld schetsen van wat een leven in armoede inhoudt. De verhalen worden afgewisseld met indrukken van deelnemers aan de inleefweek. Het is een boek geworden om door te bladeren, om met mondjesmaat te lezen. Het voorwoord werd verzorgd door Bea Cantillon, hoogleraar aan de universiteit van Antwerpen en directeur van het Centrum voor Sociaal Beleid en armoede-experte. Zij schetst in eenvoudige, begrijpelijke taal de tweedeling die er heerst in onze maatschappij. Hoe de meest kwetsbaren ( o.a. de laaggeschoolden) aan de rand van de nieuwe globale kennissamenleving blijven staan. Hoe je wieg bepaalt waar en hoe je later zal wonen.
Maar waar je ook woont, op 17 oktober kan iedereen een geknoopt laken uit zijn raam hangen. Want voor elke persoon in armoede zijn er zes anderen die solidair kunnen zijn.
[3] Als je geen of een laag inkomen hebt, dan kan je van het OCMW een leefloon krijgen. Dit bedraagt 910 euro per maand voor een alleenstaande en 1.254 euro voor een gezin met 2 kinderen.
-door Marijn Somers, redactievrijwilliger voor [On]gewoon Vrouw
‘Let niet op de rommel’ is een solovoorstelling van Eva Doms. Eva … wie? Eva Doms (38 jaar, mama van 4). Ze volgde haar passie voor acteren en nam in 2018 (eindelijk) de beslissing om deel te nemen aan het tv-programma Belgium’s Got Talent. Ze schopte het tot de voorlaatste aflevering (semi finale). Knap he!? Daar ontdekte ze dat het publiek enorm houdt van haar gave om herkenbare situaties met humor en gevoel aan te kaarten. Naar zo iemand zijn we uiteraard erg benieuwd.
Wij kennen jou als Eva Doms van Belgium’s Got Talent. Maar wie is nu eigenlijk ‘Eva Doms’?
Eva: “Ik ben een gewone, ja, misschien een tikkeltje een (on)gewone vrouw. Ik ben mama van 4 kinderen en ben al 13 jaar samen met mijn man. Ik deel lief en leed met hem. Van opleiding ben ik leerkracht lager onderwijs, maar sinds een jaar of 5 gaat het grootste gedeelte van mijn tijd naar de extra zorgen die ons zoontje met een zware beperking nodig heeft. Af en toe combineer ik dit met een korte periode als zorgjuf.”
Je hebt een passie voor toneelspelen. Heb je dit altijd al gehad?
Eva: “Doorheen mijn schoolloopbaan heb ik altijd een zwak gehad voor taal: schrijven, spreken, voordragen, naar theater gaan kijken … Tot ik op mijn 17de zelf in het toneel spelen ben gerold. Ik volgde les aan de Academie van Vilvoorde, bij Open Living in Antwerpen en aan het RITCS in Brussel. Eens de microbe je te pakken heeft, gaat ze nooit meer weg denk ik. Af en toe deed ik eens wat bescheiden tv-werk zoals gastrollen in F.C. De Kampioenen en Thuis. Mijn grote passie bleef echter altijd theater: spelen, schrijven, regisseren en workshops geven.”
Vanwaar jouw deelname aan Belgium’s Got Talent?
Eva: “De zorg van de kinderen heeft me de laatste 5 jaar door omstandigheden helemaal opgeslorpt. Belgium’s Got Talent kwam voor mij op het juiste moment. Het was een mogelijkheid om even iets helemaal voor mezelf te kunnen doen en nog eens ten volle te kunnen genieten van de energie die zo’n mooi podiummoment me bezorgt.”
Je speelt voornamelijk humoristische en herkenbare situaties uit het dagelijkse leven. Vanwaar deze keuze?
Eva: “Ik word persoonlijk ook het meest ‘bewogen’ door pure, oprechte voorstellingen of vertolkingen. Humor is verlichtend, werkt helend en plaatst alles in perspectief. ‘Naturel’ spelen, humor brengen, is niet zo gemakkelijk als het eruit ziet. Waarschijnlijk word ik er om die redenen zelf zo door aangetrokken en is net die combinatie van humor en emoties ook wat ik het liefst probeer te creëren.”
Op vrijdag 8 november 2019 zal jij de voorstelling ‘Let niet op de rommel’ brengen op het (on)gewoon vrouw festival. Waarover gaat deze voorstelling precies en waarom moet men zeker naar jou komen kijken?
Eva: “’Let niet op de rommel’ is gegroeid uit de stukjes die ik gemaakt had voor Belgium’s Got Talent. Het was nooit mijn bedoeling om alleen op een podium te staan of voorstellingen te geven, maar er bleef zoveel vraag komen dat ik op een bepaald moment dacht ‘waarom niet?’. De voorstelling gaat dus verder op hetzelfde elan; herkenbaarheid uit het dagelijkse leven zoals iedereen het kent. Ik vertel niks speciaals, niks nieuws, niks baanbrekend waar je mond van open valt … maar de mensen lachen, geraken ontroerd, en zuchten achteraf dat het hen zó deugd heeft gedaan. Het is ongelooflijk fijn om een hele zaal gretig te zien zitten knikken van herkenning of zoveel mensen tegelijk hun adem te horen inhouden. Exact dat hoop ik ook te doen op het (on)gewoon vrouw festival”
“Ik vertel niks speciaals, niks nieuws, niks baanbrekend waar je mond van open valt … maar de mensen lachen, geraken ontroerd, en zuchten achteraf dat het hen zó deugd heeft gedaan.”
Heb je nog specifieke plannen voor de toekomst?
Eva: “Dat is een moeilijke vraag. In mijn hoofd zitten gemakkelijk nóg 3 voorstellingen klaar. Er is heel veel goesting om te blijven spelen en creëren. Het is echter nogal onvoorspelbaar hoe ons leven er binnen korte tijd zal uitzien. We hebben geleerd om niet teveel op voorhand te plannen en de noden van de kinderen te volgen. En dat is helemaal goed zo. Ik geniet van wat is en dat is in dit geval een tof event op 8 november in Houthalen!”
Ben je benieuwd naar haar show? Kom dan zeker naar ons evenement (On)gewoon Vrouw Festival op vrijdag 8 november en laat je charmeren door Eva. Koop hier jouw ticket.
Meditatie? Is dat niet iets voor mensen die vluchten voor de realiteit? Luie mensen? Zitten en niks doen? Daar heb ik geen tijd voor. Dat was mijn idee. Vele jaren terug…
Eerste kennismaking
20 Jaar geleden kampte ik met een zware depressie. Aan de basis? problemen met mijn jeugd, mijn huwelijk en vooral met mezelf. Dan ga je zoeken naar meer, anders, rust, een oplossing. Ik ben beginnen lezen over boeddhisme. De Dalai Lama leek mij een ‘gelukkige, rustige’ man die wist hoe je moest leven met jezelf en de problemen die je tegenkomt. Als je leest over boeddhisme dan kom je vanzelf in contact met meditatie.
En ik heb het geprobeerd, toen. Toen ik in de war was over alles. Het lukte niet. Op geen enkele manier. Ik vond geen rust, stilte. Het enige wat ik vond was meer ‘problemen’ met mezelf.
Ik geef niet op
Nu, jaren later, lukt het mij al veel beter. De ene dag al beter dan de andere, dat geef ik grif toe. Ik heb verschillende manieren geprobeerd. Wil je het ook eens proberen? Ik geef je graag wat tips om een start te maken.
De juiste app
Wat mij enorm helpt is de ‘Insight Timer’ app. Een app met verschillende meditatiemethodes, goed uitgelegd. Je kan cursussen volgen, van 10 dagen tot 30 dagen.
Bij meditatie probeer ik, – inderdaad, proberen – aan niks te denken. En dat lukt natuurlijk niet. Of toch zeker niet lang. Ik merk dat het helpt wanneer ik mijn ademhalingen tel.
Adem in: 1
Adem uit: 2
Tot 10.
Geloof me, het kost mij nu, na 2 jaar, nog moeite om tot 10 te geraken.
Telkens wanneer er een gedachte komt, moet je terug met 1 beginnen. En die gedachten komen hoor. Geloof me:
1
‘Die rekening moet nog betaald worden’
1
2
3
‘Ja, ik ben al aan 3! Verdorie.’
1
2
…
Je raadt het al, het is echt niet zo makkelijk als het klinkt. Belangrijk is dat je de gedachten die komen gewoon laat zijn. Er niet op ingaan. Niet verder gaan met die gedachten. Denk gewoon ‘daar is een gedachte’ en begin opnieuw. Een begeleide meditatie is misschien ‘makkelijker’ om mee te beginnen. Je doet wat de, meestal aangename, stem je zegt. Ondertussen begeleid met een ontspannen muziekje.
De juiste plek
Voor je begint zoek je een rustige plek, waar je niet gestoord wordt. Je gaat makkelijk zitten, met een rechte rug, of je legt je neer (pas op dat je niet in slaap valt), je luistert naar de stem van de app en wacht even af.
Het klinkt misschien gek, maar ik mediteer ook op de bus. Ik zit elke dag minstens 2 uur op de bus en je kan niet veel doen dan naar buiten kijken, wat lezen, muziek luisteren. Dus waarom niet een korte meditatie. Ik luister naar een begeleide meditatie, adem rustig in en uit. Zo bereid ik mij voor op een stressvolle dag en sluit ik diezelfde dag weer af. Wanneer ik op het werk aankom ben ik rustig en heb ik positieve energie. Als ik thuiskom heb ik mijn werkdag achter mij gelaten en kan ik genieten van mijn avond.
“You should sit in meditation for 20 minutes a day, unless you’re too busy; then you should sit for an hour.” -Old Zen saying
De juiste houding
En dan bedoel ik niet alleen ‘rug recht’, maar ook je verwachtingen naar meditatie toe. Verwacht geen wonderen. Je wordt niet ineens rustig. Je voelt je niet meteen anders. Maar na verloop van tijd merk je veranderingen op. Misschien slaap je beter, begint je dag rustiger, reageer je beter op moeilijke situaties, zucht je tegenslagen weg.
Om mee te nemen
Voor mij heeft meditatie veel voordelen. Ik voel me rustiger, meestal. Als ik het moeilijk heb (collega’s, familie, werk …) ga ik terug naar mijn ademhaling. Eigenlijk kan je meditatie aanpassen aan jouw leven, jouw noden en wensen. Af en toe, regelmatig of volgens een strak schema. Wat jou het beste aanvoelt of wat jij nodig hebt. Met een open mind en vertrouwen kom je al ver. Probeer het eens, een paar keer. Kijk waar het je brengt. Is het niks voor jou? Krijg je er meer stress van? Misschien moet je dan iets heel anders proberen: dansen, zingen, sporten … Heb je de manier gevonden om te ontspannen? Leuk, doe dan zeker verder, probeer verschillende methodes uit en geniet. Het leven kan zo zalig zijn.
-door Petra Nijst, redactievrijwilliger voor [On]gewoon Vrouw
Lieve mama, klinkt dit herkenbaar? Je kleintje doet zijn dutje. Jij draait je haar in een slordige dot en neemt even een momentje voor jezelf. Automatisch grijp je naar je telefoon en scrol je door sociale media. Je bekijkt de plaatjes van andere moeders die uitstapjes doen en steeds picture perfect voor de dag komen. Vanuit je ooghoeken zie je het speelgoed dat rondslingert en de vaat op het aanrecht. Je durft nauwelijks een blik in de spiegel werpen en er zit een vlek op je shirt. De moed zakt je in de schoenen… Het onschuldige scrolmomentje heeft een wrang gevoel bij je nagelaten dat je moeilijk kunt loslaten. Beste moeder, nieuw of ervaren, deze 3 waarheden moet je weten opdat je jouw momentje van rust niet nog een keer door je smartphone laat vergallen.
1: De uitzondering bepaalt de norm niet
Het eerste dat je in je achterhoofd moet houden, is dat sociale media een soort van tunnelvisie creëren. Er wordt voornamelijk goed nieuws getoond. De meest aanwezige groep moeders online is uitermate positief over hun rit op de roze wolk. Een moeder die zich op dat moment in zo’n high bevindt, herken je ook wel eens doordat ze schrijft hoe verliefd ze op haar kindje is. Weet dat deze groep zich aan het uiterste van het spectrum bevindt. Het is de uitzondering, niet de regel.
Cijfers vertellen ons dat voor iedere moeder die op dit moment een picture perfect hoogtepunt beleeft, er ook eentje is die met ernstige mentale en emotionele problemen kampt. De grote grijze groep daartussenin zijn de 3 moeders die vandaag een alledaagse, doorsnee dag beleven. Waarom je hen dan zo weinig ziet en hoort? Wel… Doorgaans verschonen ouders liever snel die ontplofte luier dan dat ze er een foto van maken en grijpen ze liever in bij een driftbui, dan dat ze even live gaan op Instagram. En dat is maar goed ook!
2: Het is een momentopname
Toch hebben we zo’n onverklaarbare adoratie voor de moeder die wordt geprezen voor haar successen. Met argusogen kijken we toe hoe zij de tijd gevonden heeft om haar baby in een weloverwogen outfit en aangepaste setting te fotograferen. Ze gooit er een flatterende filter overheen alsof het niks is en alsof dat nog niet genoeg is, houdt ze schijnbaar voldoende energie over om haar kapsel en make-up tot in de puntjes te verzorgen. Het is prachtig en wij kunnen enkel met open mond van verbazing toekijken.
Lieve moeder, dit zijn momentjes. Geen staat van zijn. Deze moeder die je ziet is fier dat het haar eventjes gelukt is om alle sterren op één lijn te krijgen. Ze is trots dat ze goed voor de dag komt en wil haar tevredenheid met de wereld delen. Laten we haar dit geluk vooral gunnen. Want als moeders weten we allemaal welke uitdaging het werkelijk vormt.
3: Zij is even imperfect als jij
Bovendien kun je de beelden die voorbij razen ook nog eens kritisch leren bekijken. Neem het allemaal met een korreltje zout. Stel jezelf de vraag waarom deze moeder het zo belangrijk vindt om zelfs in de kraamtijd zo perfect voor de dag te komen. Waarom vindt zij het nodig om zichzelf en haar kind op deze manier te profileren? Wat wil zij bewijzen? Misschien kampt ze met een groot gevoel van onzekerheid? Misschien heeft ze tranen gelaten en ervoer zij stress om na dertig mislukte foto’s eindelijk dat perfecte beeld te kunnen vastleggen waarop ze zo gehoopt had? Misschien hunkert zij naar bevestiging door te tonen dat ze héél hard haar best doet om de beste moeder te zijn die haar kind zich kan wensen? Laten we vooral niet oordelen en goed beseffen dat onder elke moeder heel wat lagen schuilgaan die onmogelijk allemaal perfect kunnen zijn.
Meer evenwicht in je social feed
Zelf pleit ik voor een evenwichtiger beeld van het moederschap waarin alle facetten eerlijk getoond mogen worden. In het aantal moeders dat ik volg, probeer ik een zekere verhouding te schetsen. Idealiter is er van de 5 mama’s die ik volg, eentje die houdt van picture perfect, één getuigenis die pijnlijk is, en zijn er drie doodgewone foto’s van volmaakt imperfecte, (on)gewone mama’s die mijn steun krijgen. Is deze verhouding bij jou ver zoek, dan heeft dat ongetwijfeld een sterke invloed op jouw normbesef. In plaats hiervan kun je er bewust voor kiezen om wat meer “gewone” mama’s te gaan volgen.
Graag wil ik concluderen dat sociale media een heel mooi medium kunnen zijn wanneer je ze juist gebruikt. Toch geven ze ons soms een vals gevoel van snel contact te kunnen leggen vanuit onze huiselijke cocon. De uitdaging schuilt erin om meer los te komen van onze telefoon en te gaan praten met échte ouders in de supermarkt of bij de schoolpoort. Deze praatjes zijn ongetwijfeld veel meer verrijkend dan de fictieve beelden die ze online ophangen. Pas wanneer je zo naar buiten treedt, hoor je heel wat andere verhalen die online minder vaak op de voorgrond treden. Wanneer het goed gaat, ben je trots en dat mag gezien worden. Wanneer het imperfect is, mag dat er ook gewoon zijn. Lieve mama, alles is goed zoals het nu op dit moment is.
